بسیاری از ما دندان های شیری را با دوران کودکی مرتبط می دانند. این دندان ها معمولاً در حدود شش ماهگی شروع به رویش می کنند و انتظار می رود در دوران کودکی و اوایل نوجوانی با دندان های دائمی جایگزین شوند.
با این حال، در برخی موارد، دندان های شیری تا بزرگسالی باقی می مانند. این وضعیت که به عنوان “دندانهای شیری حفظ شده” شناخته میشود، میتواند نتیجه عوامل مختلفی باشد و پیامدهایی برای سلامت دندان و گزینههای درمانی داشته باشد.
این بلاگ به دلایل باقی ماندن دندان های شیری در بزرگسالی، پیامدهای بالقوه و گزینه های درمانی موجود می پردازد.
چرا دندان های شیری در بزرگسالی باقی می مانند؟
عوامل متعددی می توانند در ماندگاری دندان های شیری در بزرگسالی نقش داشته باشند، از جمله عوامل ژنتیکی، عدم وجود دندان های دائمی و مسائل ارتودنسی. درک این دلایل برای رسیدگی موثر به این شرایط بسیار مهم است.
عدم وجود مادرزادی دندان های دائمی (هیپودنشیا):
یکی از دلایل اصلی ماندگاری دندانهای شیری، هیپودنشیا، یک بیماری مادرزادی است که در آن یک یا چند دندان دائمی رشد نمیکنند. این عدم وجود به این معنی است که هیچ دندان دائمی برای بیرون راندن دندان شیری وجود ندارد و در نتیجه دندان دوم در جای خود باقی می ماند.
هیپودنشیا می تواند هر دندانی را درگیر کند اما بیشتر در دندان های ثنایای جانبی، پرمولر دوم و مولر سوم دیده می شود.
آنکیلوز(جوشاک):
آنکیلوز زمانی اتفاق می افتد که ریشه دندان شیری به استخوان جوش می خورد و از لایه برداری طبیعی آن و جایگزینی آن با دندان دائمی جلوگیری می کند.
این آمیختگی می تواند ناشی از ضربه، عفونت یا استعداد ژنتیکی باشد. دندان آنکیلوز شده، توانایی طبیعی بیرون راندن توسط دندان دائمی در حال در آمدن را ندارد که منجر به ماندگاری آن تا بزرگسالی می شود.
تاخیر در رویش دندان های دائمی:
در برخی موارد، رویش دندانهای دائمی به تأخیر میافتد و باعث میشود دندانهای شیری بیش از حد معمول در جای خود باقی بمانند. تاخیر در در آمدن دندان های دائمی می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله شرایط ژنتیکی، اختلالات غدد درون ریز یا انسدادهای فیزیکی باشد.
دندان های دائمی نهفته:
دندان های دائمی ممکن است نهفته شوند، به این معنی که به دلیل مسدود شدن توسط دندان ها یا استخوان های دیگر، نمی توانند به درستی بیرون بیایند. این نهفتگی میتواند منجر به باقی ماندن دندانهای شیری در محل شود، زیرا فشار طبیعی از پایین برای جدا کردن آنها وجود ندارد.
عواقب ماندگاری دندان های شیری
در حالی که داشتن دندان های شیری در بزرگسالی ممکن است همیشه مشکلات فوری ایجاد نکند، می تواند در طول زمان منجر به چندین مشکل دندانی شود. درک این پیامدهای بالقوه به برنامه ریزی مراقبت های دندانی مناسب کمک می کند.
ناهماهنگی و مال اکلوژن:
دندان های شیری باقی مانده می تواند باعث ناهماهنگی دندان های دائمی شود. هنگامی که یک دندان شیری باقی می ماند، می تواند فضایی را اشغال کند که باید توسط دندان دائمی گرفته شود و منجر به تراکم دندانی و مال اکلوژن (هم تراز نبودن دندان های بالا و پایین) شود. این ناهماهنگی می تواند بر عملکرد کلی و زیبایی قوس دندانی تأثیر بگذارد.
ضعف و سایش:
دندان های شیری به اندازه دندان های دائمی مقاوم نیستند. آنها مینای نازک تری دارند و بیشتر مستعد ساییدگی و خرابی هستند.
با گذشت زمان، این موضوع می تواند منجر به افزایش خطر پوسیدگی، شکستگی و سایر مشکلات دندانی شود. نیروی جویدن بزرگسالان می تواند برای دندان های شیری بسیار قوی باشد و باعث فرسایش سریع آنها شود.
نگرانی های زیبایی ظاهری:
برای بسیاری از بزرگسالان، ظاهر دندان های شیری باقی مانده می تواند نگران کننده باشد. این دندان ها اغلب کوچکتر هستند و زیبایی کمتری از دندان های دائمی دارند. این موضوع می تواند اعتماد به نفس و ظاهر کلی لبخند فرد را تحت تأثیر قرار دهد.
تحلیل رفتن ریشه:
تحلیل رفتن ریشه، فرآیندی است که در آن، ساختار ریشه دندان شکسته شده و توسط بدن جذب می شود. این یک فرآیند طبیعی برای جایگزینی دندانهای شیری با دندانهای دائمی است، اما زمانی که دندانهای شیری در بزرگسالی باقی میمانند، گاهی اوقات ممکن است دچار تحلیل زودرس شوند که منجر به بیثباتی و از دست دادن بالقوه دندان میشود.
راه های درمان دندان های شیری باقی مانده
درمان دندان های شیری باقی مانده به عوامل مختلفی از جمله وضعیت دندان، وجود جانشین دائمی و سلامت کلی دندان فرد بستگی دارد. در اینجا روش های رایج درمانی وجود دارد:
نظارت و نگهداری: در مواردی که دندان های شیری باقی مانده سالم هستند و به خوبی کار می کنند، نظارت و نگهداری منظم ممکن است بهترین رویکرد باشد. این شامل معاینات منظم دندانپزشک، تمیز کردن و استفاده از محصولات حاوی فلوراید برای حفظ یکپارچگی دندان است.
کشیدن و جایگزین کردن: اگر دندان شیری باعث ایجاد مشکل می شود یا در دراز مدت قابل دوام نیست، ممکن است کشیدن آن ضروری باشد. پس از کشیدن دندان، بسته به موقعیت و ترجیحات خاص بیمار، می توان دندان از دست رفته را با ایمپلنت دندان، پل دندان یا پروتز پارسیل متحرک جایگزین کرد.
مقاله مرتبط: بهترین سنین برای ایمپلنت دندان
ارتودنسی: ممکن است به درمان ارتودنسی برای رفع مشکلات هم ترازی ناشی از دندان های شیری باقی مانده نیاز باشد. بریس ها یا الاینرهای شفاف می توانند به حرکت دندان ها در موقعیت های مناسب کمک کنند. در برخی موارد، درمان ارتودنسی با روشهای دیگری مانند کشیدن دندان شیری و به دنبال آن، تراز کردن دندانهای دائمی ترکیب میشود.
روش های ترمیمی: برای دندان های شیری که فرسوده شده اند یا آسیب دیده اند، روش های ترمیمی مانند تاج دندان یا کامپوزیت می تواند ظاهر و عملکرد آنها را افزایش دهد. این درمان ها می تواند دندان را تقویت کرده و زیبایی آن را بهبود بخشد و آن را برای نیازهای دندان بزرگسالان مناسب تر می کند.
مقاله مرتبط: حساسیت دندان پس انجام کامپوزیت
نتیجه گیری
دندان های شیری باقی مانده در بزرگسالی، وضعیتی است که می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ناهنجاری های ژنتیکی، تاخیر در رویش یا نهفتگی دندان های دائمی باشد. اگرچه همیشه مشکل ساز نیست، اما دندان های شیری باقی مانده می تواند در طول زمان منجر به مشکلات دندانی شود که نیاز به نظارت دقیق و در برخی موارد مداخله دارد.
راه های درمانی از رویکردهای محافظه کارانه مانند نظارت و نگهداری تا روش های تهاجمی تر مانند کشیدن دندان و ارتودنسی، متغیر است. مشاوره با یک دندانپزشک برای تعیین بهترین اقدام بر اساس شرایط فردی بسیار مهم است.
رعایت بهداشت دهان و دندان و ویزیت های دوره ای دندانپزشکی برای مدیریت دندان های شیری باقی مانده و تضمین سلامت کلی دندان ضروری است. اگر شما یا کسی که میشناسید دندانهای شیری شما تا بزرگسالی باقی میماند، مشاوره گرفتن از یک دندانپزشک میتواند به شما کمک کند تا بهترین مسیر را برای لبخندی سالم و کاربردی دنبال کنید.